Rozdział 8 Bal cz.1

~Lucy~

           - […]porąbany, przygłupi,debilny, idiotyczny, wszystko-kurna-wiedzący, głupi, zmrożono-mózgi idiota. - mruczałam pod nosem, nabierając ciasto na talerz.

Co on sobie myśli wygadując takie głupoty?! Gadał z Mirą, czy co? Czemu wszyscy chcą mnie swatać?! Mam iść do zakonu, żeby dali mi spokój?! No i jeszcze sobie gdzieś polazł.

           - Zapomniałaś o zboczony. - powiedział mi Gray nad uchem. Ze strachu aż podskoczyłam, wypuszczając jednocześnie z rąk talerz i uderzając głową Gray'a w nos.

           - Ugh!

           - Przepraszam.

           - Nie szkodzi, au. Chciałem tylko spytać, czy chcesz coś do picia. Podają tu dobrego szampana. Chyba się upiję.

           - Wystarczy sok.

           - Dobra, zaraz wracam. - odwrócił się i poszedł szukać napoju.

Ja natomiast rozglądałam się po bogato zdobionej sali. Wszędzie były róże i kolorowe wstążki. Wokół gości krzątały się kelnerki ubrane w stroje lolit, podając im czekoladki. Pod sufitem ktoś puszczał projekcję małych amorków. Na scenie ustawiono wielki fortepian, ale jak na razie grały skrzypce i ktoś śpiewał. Kilka par znajdujących się bliżej sceny nawet tańczyło. Gdzieś nawet porozstawiano gry. Zaczęłam się im przyglądać w nadziei, że znajdę coś ciekawego jednak wszystkie miały charakter walentynkowy jak Pocky game, czy Całuśna butelka. To będzie długa noc. W jednym Gray miał rację, ten diadem najprościej jest ochronić na mojej głowie. Wiele dziewczyn też je miało, to też nie rzucał się w oczy.

           - Pro… - Gray zastygł patrząc na coś za mną. - Wiejmy, Lucy. Wiejmy!

           Wypuścił szklankę z ręki, po czym…przerzucił mnie sobie przez ramię! Niosąc mnie uciekł gdzieś w stronę wyjścia(mrucząc do potrącanych ludzi szybkie przepraszam). Zdążyłam tylko zauważyć chłopaka w srebrnych włosach i dziewczynę w różowych. Nie zwróciłabym na nich uwagi, gdyby nie fakt że chłopak stał bez koszuli. Jakbym już gdzieś ich widziała…

           Zatrzymaliśmy się dopiero na pomoście, a ja przez całą drogę trzymałam diadem, by nie spadł. Gray postawił mnie w końcu z powrotem na ziemi, mrucząc pod nosem „udało się”. Jak tylko moje stopy dotknęły ziemi strzeliłam go w tył głowy. Chyba zrobiłam to ciut za mocno, bo musiał podtrzymać się barierki, żeby nie wpaść do wody.

           - Coś ty zrobił?! Zamroziło ci już mózg czy co?! Co tam takiego było, że musieliśmy uciekać?!

           - Powiedzmy, że ktoś kogo nie mam zamiaru spotkać jeśli nie zajdzie taka konieczność.

           - Czyli kto?

           Spojrzał w stronę krzaków, rosnących koło mostu. Było tam dziwne zwierzę wyglądające jak skrzyżowanie królika z lisem. Z tą różnicą, że było całe szare. W końcu podbiegł do niego chłopiec. Zapiął mu smycz i gdzieś pociągnął. U Gray'a pojawił się półuśmiech.

           - Patrz na mnie jak do ciebie mówię! I co takiego interesującego jest w jakiś dziwnych hybrydach?!

           - To nie hybryda, tylko Eevie. Kiedy byłem mały, były popularne jako zwierzątka szlachty. Byłem pewny, że już wyginęły. - westchnął. - Ialla miała jednego.

           - Gray…

           - Oi! Wy na moście! Dołączcie się do nas! - krzyknęła dziewczyna, zajmująca się grą w Całuśną butelkę.

           - Dziękuję, ale podarujemy sobie. - odpowiedziałam jej. My tu rozgrywamy dramat, a ona nam przerywa. Gdzie kultura?!

           - Tak. Podarujemy. Chodźmy Lu…-zesztywniał widząc coś na schodach. - Może jednak dołączymy.

Zanim do mojego domysłu dotarła informacja, Gray zaciągnął nas pod wiśnie gdzie był ustawiony stół do gry. Głupi zboczeniec. Chyba poproszę Erzę o przysługę…

           - Porąbało cię? Wiesz na czym ta gra polega? - spytałam go szeptem, kiedy posadził mnie już na krześle.

           - Niestety tak. Zawsze jest na walentynki w gildii. - skrzywił się mówiąc o tym.

           - Była już karteczka z napisem usta? - spytałam z nadzieją, że nie będzie szansy trafienia na nią.

           - Nie, dopiero zaczęliśmy. Teraz będzie drugie kręcenie. - odpowiedziała prowadząca.

No to znając moje szczęście, mam przekichane. Zaczęłam się przyglądać zawodnikom. Oprócz nas przy stole były jeszcze trzy pary. Ciekawe jednak było to, że były cztery dziewczyny(ze mną pięć) i dwóch chłopaków. Wliczając Gray'a trzech.

           Chłopak w zielonych włosach chwycił butelkę i zakręcił nią. Co chwila zerkał to na nią to na rudą dziewczynę siedzącą obok mnie. Butelka w końcu zaczęła zwalniać. Kiedy wydawało się, że zatrzyma się na rudej dziewczynie zrobiła pół obrót i zatrzymała się na mnie. Wiedziałam…

           - Druga para: Haver i…i…e, przepraszam. Nie spytałam o wasze imiona. Proszę o wybaczenie. Nie donieście na mnie. - prosiła ze łzami w oczach. Potem jeszcze coś tam wyłapałam o tym, że się uczy i że jest nowa.

           - Nie szkodzi, sami powinniśmy to zrobić. W końcu się wprosiliśmy…

           - Chyba ty. - posłałam Gray'owi mordercze spojrzenie.

           - Ja jestem Gray, a to Lucy.

           - Dziękuję. Na czym to ja…a tak! Druga para: Haver i Lucy. Proszę wyciągnąć karteczkę, pani. - dziewczyna podetknęła mi pod nos słój. Włożyłam do niego rękę i wyciągnęłam karteczkę.

Błagam nie usta. Błagam nie usta. Błagam nie usta!Uff. Policzek. Boże, dziękuję.

           - Przepraszam Christine. - powiedział chłopak.

Nachyliłam się nad stołem i pocałowałam Haver'a w policzek. Jego dziewczyna też ucieszyła się, że nie trafiłam na usta.

Wzięłam butelkę i zakręciłam nią.

W tym samym czasie...

           Lord Vaneger di Perolla III stał właśnie na balkonie, podziwiając rozkwit swojego balu w ogrodzie. Tak, to był dobry pomysł żeby rozstawić tam gry. Przynajmniej gdzieś podzieją się te niewyżyte nastolatki. Stanął właśnie przy nim rudowłosy chłopiec i podał mu lornetkę.

           - Dziękuję Philip. Zobaczmy jak idzie naszej parce…

           - Ma Pan na myśli tych magów? Lucy i Green' a? - spytał chłopiec.

           - Lucy i Gray'a.

           - Wiedziałem, że jakiś kolor. I jak im idzie? Pilnują tak jak trzeba? - spytał chłopiec. Mimo że był sługą, traktował lorda jak wujka. Ze wzajemnością z jego strony, ale irytowało go jego dziecinne zachowanie w stosunku do par. Jakby był szesnastoletnią dziewczyną.

           - Tak, tak. Ale nie to jest ciekawe. Spójrz. Tam pod wiśniami.

Lord podał chłopcu lornetkę. Chłopiec nakierował ją na drzewa, a potem na znajdujących się pod nimi ludzi. Zobaczył tam tych magów. Bawili się w najlepsze z gośćmi z południa. Magini właśnie zakręciła butelką.

           - Mówili, że nie są parą. - mówił chłopiec poprawiając ostrość.

           - Specjalnie kupiłem gazetę, by ich rozgryźć. - Lord wyciągnął zza pazuchy Czarodzieja - Uwikłani są w…nie mam na to nazwy. Kwadrat nie pasuje. W każdym razie, w Gray'u kocha się inna dziewczyna, a Lucy czuje miętę do jeszcze jednego chłopaka.

           - O, to ciekawe. Spójrz Panie. - chłopiec podał lornetkę lordowi.

           - Co? Co jest ciekawe? - Lord podskakiwał w oczekiwaniu na to co zobaczy. Kiedy w końcu przytknął lornetkę wydał pisk, taki jak mała dziewczynka kiedy na gwiazdkę pod choinką znajduje prezenty. Butelka zatrzymała się właśnie na magu lodu.

Wracając do naszych bohaterów...

To niemożliwe. TO niemożliwe. To. Jest. Nie-moż-li-we. Błagam! Tylko nie usta!

           - Trzecia para ma szczęście być oficjalną. To Lucy i Gray! Oklaski proszę. - ludzie zaczęli klaskać, a dziewczyna podsunęła Gray'owi pod nos słoik. Wsadził do niego rękę i zaraz wyciągnął karteczkę. Był tak samo zdenerwowany jak ja. Mógł nie chcieć grać w tą głupią grę! Dzień sądu nadszedł. Jaką karę mi szykujesz, Boże? Czym takim ci zawiniłam? Przepraszam za wszystko!

           - Kolejne szczęście dla pary numer trzy!

Mam złe przeczucia...

           - Gratulacje! Twój chłopak wyciągnął usta.

Wiedziałam! Po prostu to wiedziałam! Boże za co?! Czym ci zawiniłam?

~Czy Lucy i Gray się pocałują?

~~Jakie skutki pociągnie za sobą zwykła zabawa?

~~~Gdzie w tym miejsce dla Nalu?

To i wiele innych w następnych rozdziałach!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 W końcu doszłam do balu! Przyznacie, że bohaterowie nie mają łatwo pod moją władzą. Co do waszych próśb odnośnie Ialli...Desu-chan przestań to pisać z błędem! Nikushimi, Ialla niedługo zagości na dłużej. Tak, możesz piszczeć z radości.

Do następnej notki!