Rozdział 16 Przeznaczone spotkanie

~Lucy~

           To była ciężka noc. Dlaczego akurat do mnie Gray się przywlókł?! Nie mógł iść do Erzy albo Natsu? Mój dom to nie hotel!

           Wstałam z łóżka i poszłam do kuchni z zamiarem zrobienia śniadania. Przechodząc przez salon zwróciłam uwagę na dziwną pozycję mojego gościa. Spał on na plecach z głową przykrytą przez poduszkę. Jedna z jego nóg leżała na oparciu kanapy, a druga na ziemi. Oczywiście miał na sobie tylko bokserki, a koc który mu przyniosłam leżał na ziemi. Zdjęłam mu z twarzy poduszkę i odskoczyłam przerażona. Jak można mieć tak wielkie wory pod oczami?! Jego włosy wyglądają przy nich blado! Co on po nocach ro…nie, nie chcę wiedzieć. Zwłaszcza jeśli ma to coś wspólnego z Juvią.

           Nie mając pomysłu co właściwie powinnam zrobić, wyciągnęłam jogurt i wsypałam do niego płatki. Kiedy wróciłam do salonu Pan „nie cierpię diabelskiego koła” już się obudził.

           - Dzień do-ooobry. - ziewnął.

           - Dobry. - odpowiedziałam siadając na fotelu.

           - Przepraszam za zamieszanie i w ogóle. Dzięki za nocleg. Spadam zanim ktoś mnie zobaczy. - mówiąc to zaczął wchodzić do komina.

           - Ej czekaj! Twoje ubranie!

           - Przyjdę po nie kiedy indziej. Po za tym, nie mógłbym się pokazać w tym samym ubraniu co wczoraj.

           - To powiedz mi chociaż czemu nie poszedłeś spać do Erzy albo Natsu?

           - U Natsu jest większy syf niż w gildii po tygodniu zabawy. A Erza…jakby ci to…no, nie przyjęła mnie zbyt ciepło.

           - Co masz na myśli?
 

           - Erza, błagam! Przenocuj mnie! Tylko dziś!

           - Spadaj stąd!

           - Kyaaaaa!

           - To damski akademik!

           - Au, moje żebra.

***

           Kiedy weszłam do gildii panował tu prawie porządek. Dość szybko się uwinęli z tym ich bałaganem. Ciekawe czemu tyle osób kręci się koło Cany? Znowu są jakieś zakłady na Natsu i Erzę?

           - Witaj Lucy. - powiedziała Erza jedząc ciastko. Przed nią stała już piramidka pustych talerzy.

           - Cześć Erza.

           - Był u ciebie wczoraj Gray?

Jak jej powiem, że tak to mogę się pożegnać z życiem. Nie wiem tylko czy z jej ręki, czy Juvi. Straszna alternatywa.

           - N-nie.

           - Wiesz, że Juvia szuka go od wczoraj?

           - Nie wiedziałam. - kropelki potu zaczęły ściekać mi po skórze.

           - Próbował się wczoraj do mnie wkraść. Jesteś pewna, że nie było go u ciebie?

           - Yo Luce! - krzyknął Natsu podbiegając do nas. Potknął się o jeden z bandaży na nodze i przewrócił.

           - Uważaj Natsu. - ostrzegła Erza.

           - Panie Natsu, ja mogę pana wyleczyć. - zaofiarowała się Wendy.

           - Dzięki, ale nie marnuj energii na te kilka siniaków. - uśmiechnął się do niej. - Lucy, dzisiaj idziemy w końcu wszyscy na misję, nie?

           - Prawie o tym zapomniałam. Naraziłam moją przyjaciółkę na utratę domu. Uderzcie mnie proszę.

           - Nie ma takiej potrzeby.

           - Idę znaleźć Gray'a. Za godzinę spotykamy się z powrotem.

Natsu usiadł obok mnie na stołku i przyglądał mi się badawczo.

           - Coś się stało prawda? - spytał poprawiając bandaż na głowie.

           - Nie, czemu pytasz?

           - Lucy, jesteś moją przyjaciółką. Wiem kiedy coś cię trapi. Powiedz o co chodzi. Jeśli o Gray'a to chętnie skopię mu dupsko. - uderzył pięścią w otwartą dłoń.

           - Dzięki, ale nie o to chodzi. Do zobaczenia później.

Wyszłam z gildii czując na sobie spojrzenia wszystkich.

~Natsu~

Głupi zboczeniec. Nie wiem co on zrobił Lucy, ale jak tylko się dowiem to niech będzie pewny, że to jego gołe dupsko nie będzie bezpieczne. A jak tylko z nim skończę to wezmę się za Erzę. Jeszcze pożałuje, że mnie tak urządziła.

           - Natsu, zbieraj się!

           - Aye!

~Ialla~

           Obudziłam się w końcu po długiej nocy bez snu. Trevor cały czas jednak pochrapywał. Czasem zastanawiam się jak długo on potrafi spać. Zaczęłam nim trząść.

           - Trevor. Trevor wstawaj. Już rano.

           Jeszcze minutkę Ia.

           - Ja ci dam Ia! - wzięłam go za futro na karku i zaczęłam nim trząść. - Miałeś tak do mnie nie mówić!

           Wybacz.

Odstawiłam go w końcu na ziemię. Zaczął chodzić jakby był pijany, ale oprócz tego nic mu nie było.

           - Zbierajmy się. - rzuciłam chłodno.

Kiedy mieliśmy wychodzić z uliczki, drogę zastąpiła nam grupa mężczyzn. Nic nie rozumiejąc z ich ględzenia, zignorowałam ich i poszłam dalej. A raczej, chciałam pójść. Złapali mnie za ręce i unieruchomili. Wciągnęli mnie z powrotem w tę brudną uliczkę. Trevor'ovi założyli jakąś metalową obrożę z kijem. Nie wiem jak, ale blokowała ona przepływ mocy.

           Znowu powiedzieli coś niezrozumiałego, po czym uderzyli mnie w brzuch. Potem nastąpiło jeszcze wiele ciosów, bardziej i mniej bolesnych. Kiedy ledwo mogłam stanąć na nogach, rzucili mnie na ziemię i wyciągnęli kije. Okładali nimi i mnie i Trevor'a. Powoli zaczęłam tracić przytomność.

           Nagle jednego z nich ktoś uderzył. A potem następnego i jeszcze kolejnego. Czwórka ludzi raz za razem sprzedawała im ciosy. Bałam się, że coś mi zrobią, więc wzięłam Trevor'a i schowałam się za skrzynkami. Słyszałam już tylko odgłosy bójki. W końcu i one ucichły. Zastąpiły je cztery inne głosy. Dwa męskie i dwa damskie. Dyskutowali o czymś zawzięcie. Nagle jedna ze skrzynek została przesunięta. Spojrzał na mnie chłopak cały pokryty bandażami.

           - Daijobou?-spytał wyciągając rękę. Po chwili przyglądania się mi skamieniał. - Oi hentai!

           - Nani core baka?* - spytał drugi męski głos. Po chwili jego właściciel pojawił się w moim polu widzenia.

To nie możliwe, prawda? Takie rzeczy się nie zdarzają!

           - Panda? - po tych słowach straciłam przytomność.

~Gray~

To…to ta dziewczyna ze snu! I…ona naprawdę jest Iallą.

           - Co jest chłopaki? - spytała Erza, budząc mnie z transu.

           - Mamy dwóch Gray'ów! - krzyczał debil podskakując z nogi na nogę.

           - Jak to? - spytała Lucy podchodząc do nas.

           - Zobacz sama. - powiedział wskazując dziewczynę palcem.

Dziewczyny zaniemówiły widząc Iallę między skrzynkami. Wziąłem ją na ręce i próbowałem od nich odejść. Na darmo niestety.

           - Wytłumacz to nam! - zażądała Erza.

           - Do kogo jest najbliżej?

           - Wytłumacz nam kim ona jest!

           - Najpierw trzeba ją opatrzyć. Jak to zrobimy wszystko wam wyjaśnię.

           - Nie możemy jej zanieść do gildii i poprosić Wen…

           - Nie! - krzyknąłem zdesperowany. Chyba coś w mojej twarzy dało im do zrozumienia, gdyż udaliśmy się do domu Lucy.

***

Iala leżała w bandażach na łóżku Lucy. Natsu wszedł do pomieszczenia niosąc jej rzeczy.

           - Wyjaśnisz nam o co tu chodzi? Dlaczego ona wygląda jak ty?!

Niestety stało się to czego zawsze się obawiałem. Tajemnica wychodzi na światło dzienne. Nikt już nie ma pewności czy będzie bezpieczny, a stare rany pokazują się na nowo.

Zanim zacząłem mówić wziąłem głęboki oddech i powiodłem wzrokiem po wszystkich.

           - Ta dziewczyna, to Ialla Bustierov. Spadkobierczyni tronu wschodu…oraz moja siostra.


*- Wszystko dobrze? Ej zboczeńcu!
  - Co jest idioto?

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tak! Nareszcie dotarłam do tego momentu! To właśnie ten rozdział wymyśliłam jako pierwszy dawno temu. To od niego wszystko się zaczęło. I co o nim sądzicie? Zdziwiło was zakończenie? 

Leave comment please!