Rozdział 21 Ponowne rozstanie

Mag…Mag…Mag…

NIE! To nie jest prawda! To niemożliwe! On nie mógłby…

           - Gri… - odskoczyłam od niego jak oparzona. To było wszystko co potrafiłam powiedzieć.

           - Gray. - poprawił mnie szybko. Nie zareagowałam. Zaczął podchodzić do mnie z rozłożonymi rękoma. Chyba chciał mnie przytulić.

Nie będę się zadawać ze zdrajcą.

           Przestajesz się z nim zadawać? Śpiewajcie pieśni pochwalne! Nareszcie zmądrzałaś!

Zapomniałam, że Trevor może czytać moje myśli. W takich sytuacjach to naprawdę kłopotliwe.

           - Nie. Dotykaj. Mnie. Zdrajco. - wycedziłam każde słowo z osobna patrząc mu w oczy. Żeby to zrobić musiałam zadrzeć głowę. Jego ręcę się cofnęły.

           - Ia…

           - Nie jestem dla ciebie żadną Ią! Jestem Ialla Tova Bustierov. Księżniczka Wschodnich Krain. Ostatnia Spadkobierczyni. Ty nie jesteś godny myć mi butów.

           Kiepska riposta.

           - I co z tego? Tytuły na nic ci się już zdano…zdawo…zdawadzo…

           - Zdadzą. - dokończyłam za niego.

Podeszłam w jego stronę patrząc pogardliwie. A przynajmniej taki miałam zamiar. Jedyne co był w stanie zrobić, to kulić się pod moim spojrzeniem. Zupełnie jak wtedy gdy coś przeskrobał, kiedy był mały.

Opanuj się. Nie pozwól by emocje wzięły nad tobą górę.

           - Może i tytuły nie mają mocy, ale pozostaje duma. Ty chyba swoją straciłeś! Zbratałeś się z magami, niosącymi nic prócz rozpacz! Wyparłeś się rodziny!

Nie przewidziałam poprawnie jego reakcji. Byłam pewna, że będzie tak stał ze spuszczoną głową i słuchał co mam du do powiedzenia. Na początku było tak, ale w pewnym momencie zacisnął zęby i pięść, łamiąc tym szczoteczkę.

           - Nie zmieniłaś się zbytnio. Zawsze mówiłaś, że nie będziesz osądzać marionetek, tylko prawdziwych wykonawców. Ale teraz przekroczyłaś granicę! - podniósł głos, a w jego oczach pojawiła się determinacja. Nie ukrywał już twarzy za zasłoną włosów. - Twoim zdaniem każdy mag tylko czeka na okazję, by stworzyć potwora i nasłać go na wioski?! Zastanawiają się tylko co by tu teraz zrównać z ziemią?! Każdy jest nic nie wartym śmieciem?! Nie dbam o to co myślisz o mnie, ale nie obrażaj moich przyjaciół!

           Kryj się, ten wzrok może zabijać. Chyba zyskał u mnie trochę szacunku. A już myślałem, że masz siostrę…

           - Przyjaciół? A, masz na myśli tych ludzi z którymi pracujesz! Znów mylisz słowa, kochaniutki. To są tylko twoi współpracownicy. - stwierdziłam ironicznie z uśmiechem.

           Jeśli myślałam, że jego poprzedni wzrok był zabójczy to co powiem na ten? To spojrzenie jest jeszcze bardziej intensywne. Byłam pewna, że niczym już nie zareaguje. Jak bardzo się myliłam! Złapał mnie za koszulkę przygwożdżając do ściany.

           Ialla! Co do…Lód?

Kątem oka zerknęłam w stronę Trevor'a. Był zamknięty w lodowej klatce. Ledwie się w niej mieścił.

Dlaczego lód? Nie mógł zrobić jej z żelaza?

           - Nie obrażaj. Moich. Przyjaciół. Pieprzony kontrahencie. Przez ostatnie lata byli dla mnie jak rodzina!

ŻE CO? Ja ci dam…chwila, jak mnie nazwał? Skąd wie o kontrakcie?!

           - Skąd…?

           - Kiedy cię znaleźliśmy byłaś poobijana. Trzeba cię było opatrzyć.

           - Kłamca! Nie miałam żadnych bandaży!

           - Wendy cię uzdrowiła więc nie były potrzebne. A teraz powiedz, gdzie masz Soul Crystal?!

           - Po cholerę ci to?!

           - Bo może da ci się przemówić do rozsądku!

           - A jak ci nie powiem to co? Zabijesz mnie? Wiesz przecież, że zawsze mogę przywołać jakiegoś Eon'a i po tobie. - oczywiście kłamałam, ale on nie musi o tym wiedzieć.

           - Możesz tylko jednego, prawda? I nie zrobisz tego, kiedy ten pchlarz jest unieruchomiony. - uśmiechnął się chytrze.

Kuso! Szlag! Shimatta! Cholera!

           - Nie będę się układać z podrzędnym magiem!

                                ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

           - Tę część lepiej pominąć. - stwierdziła czarnowłosa, zakładając kosmyk włosów za ucho.

           - Cze~emu? - jęknęła siedząca przed nią różowowłosa dziewczynka i podkurczyła nogi na fotelu.

           - Bo jej dalsza część nie nadaje się dla dzieci.

           - Czuję się jak u cioci Erzy. - dziewczynka założyła ręce na piersiach i wydęła usta.

           - Dlaczego? - spytała zdziwiona czarnowłosa.

           - Tam też ciągle są rzeczy nie-dla-dzieci. Na przykład, w nocy nie mogę wchodzić do sypialni cioci i wujka jeśli nie jest to sytuacja zagrażająca życiu.

Czarnowłosa zarumieniła się, domyślając o co może chodzić. Kiara tylko przechyliła głowę, nic nie rozumiejąc.

           - Za jakieś osiem lat wszystko zrozumiesz. - posłała uśmiech dziewczynce.

           - A co się stało potem? Nie bądź żyła, skończ historię! - kucyki podskakiwały z każdym słowem dziewczynki.

           - Pozwól, że coś wyjaśnię. Wiesz co to Soul Crystal? - dziewczynka pokręciła przecząco głową. - To dusza zamknięta w krysztale. Po zawarciu kontraktu, dusza kontrahenta opuszcza ciało i zmienia się w kryształ. Jego zniszczenie oznacza śmierć.

           - Władca Lodów chciał zabić księżniczkę?!- pisnęła przerażona Kiara. - Nie lubię go. Nie lubię, nie lubię, nie lubię.

           - Chciał ją uratować. Miał nadzieję, że to jeszcze możliwe.

           - Nie rozumiem. - Kiara miała w tej chwili dokładnie taką samą minę jak Natsu.

           - Wiedział w jaki sposób włożyć duszę z powrotem do ciała. Nie wiem skąd, ale wiedział.

           - W bajkach nie wszystko wyjaśniają, prawda? Musi zostać jakiś element fantastyczny.

Czarnowłosa zaczęła trawić to co powiedziała dziewczynka. Taki zasób słów na pewno nie był dla niej typowy.

           - Kiara…ta historia nie jest bajką. - dziewczynka wyprostowała się zdziwiona.

           - To czym? Baśnią?

           - Nie, jest prawdziwą historią. Dla ciebie bardzo ważną.

           - Dlaczego?

           - Opowiada o tym jak dostałaś imię.

Dziewczynka jeszcze przez chwilę o tym myślała. Jej czarne oczy skupione były na rąbku swetra. W końcu spojrzała czarnowłosej w oczy.

           - Jak przebiegła dalej ta kłótnia?

           - Księżniczka nie pokazała Soul Crystal. Zaczęła nienawidzić brata, który wtedy próbował jej desperacko przemówić do rozsądku. A w pewnym momencie zobaczyła jego naszyjnik…

                                ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

           - Skąd to masz?! - wrzasnęłam widząc kołyszący się na jego szyi srebrny miecz. Widziałam wcześniej, że coś nosił ale byłam pewna, że to jakiś krzyż czy inny symbol religijny.

           - Znalazłem w gruzach. - odpowiedział szybko. Nagle jego wyraz twarzy zmienił się. Wyglądał jakby właśnie dotarła do niego jakaś informacja. - Po co przyjechaliście do Magnolii?

           - Nie twój zakichany interes, robaku!

           - Szukacie Wskazówki, prawda? - spojrzałam porozumiewawczo na Trevor'a.

           Ja mu nic nie mówiłem!

           - Skąd…?

           - Daj spokój! Wkradasz mi się do snów ględząc o Wskazówce, a teraz się tego wypierasz?

           - Nie wkradałam się tobie tylko… - już chciałam mu powiedzieć, że to nie mógł być on, gdy do mojej świadomości dotarły pewne fakty. -Masz symbol na klatce piersiowej. Ten sam który wtedy widziałam. Byłeś wtedy ze mną w Isbin. I masz ten naszyjnik.

           - O czym ty gadasz? Wiesz, że nie mam Wskazówki.

           - Nie zgodziłabym się z tym twierdzeniem.

           - Hę?

           - Masz ją, ale o tym nie wiesz.

           - Możesz jaśniej?

           - A możesz nas wypuścić? - mocno zaakcentowałam ”nas”. Skrzywił się na to stwierdzenie, ale puścił mnie. Czekałam aż uwolni Trevor'a z klatki.

           - Ciebie mogę puścić, ale jemu nie ufam. - stwierdził, posyłając krzywe spojrzenie w stronę klatki.

           Żryj gruz, bęcwale! Sam stąd wyjdę!

           - Skąd masz naszyjnik?

           - Mówiłem, znalazłem w gruzach.

           - A wiesz co to jest?

Złapał wisiorek w dwa palce i zaczął mu się uważnie przyglądać. Westchnął i wzruszył ramionami.

           - Ja go używam jako ozdoby i klucza. Nie znam innych zastosowań.

           - Widzisz tę runę na środku. - spojrzał z powrotem na wisiorek. - Jeśli odblokuje ją moc Kompasu, będzie można otworzyć portal! Przejdziemy przez odpowiednie drzwi i naprawimy przeszłość! Czy to nie wspaniałe! Gri?

           - Tylko po to tu przyszłaś? - spytał trzęsąc się, ze wzrokiem wbitym w ziemię.

           - Taki był pierwotny zamiar. - odpowiedziałam chłodnym tonem. Wysunęłam w jego stronę rękę. - Chodź Gri. Naprawimy ten świat razem, jako słynne bliźnięta Bustierov.

           - Skoro chcesz naprawiać świat, to proszę bardzo ale beze mnie. - podszedł do drzwi. - I jeszcze coś, nie jestem Greiviello Tova Bustierov.-otworzył drzwi.

           - Jasne, że jesteś. Ja tylko żartowałam z tym wyrzekaniem się rodziny. Nie bierz wszystkiego tak dosłownie. Zdenerwowałam się. - zaczęłam nerwowo go przekonywać.

           - Nie jestem żadnym pieprzonym księciem! Ore wa Gray Fullbuster! Fairy Tail Madoshi!

Zerwał z szyi wisiorek i wyrzucił przez otwarte drzwi.

           - Jeśli to wszystko po co przyszłaś, idź i nie pokazuj mi się więcej na oczy!

           - Gri… - czułam łzy cisnące mi się do oczu.

           - JUŻ! - krzyknął, ale było widać że jest wewnętrznie rozdarty.

           Idziemy. Nic tu po nas. - mruknął Trevor, już oswobodzony z klatki.

Wyszłam z mieszkania Gri'a ze spuszczoną głową. Rzuciłam ostatnie tęskne spojrzenie, kiedy jeszcze trzaskał drzwiami. Zabrałam z ziemi wisiorek i poszłam w głąb uliczki.

           Przykro mi. Nie lubię go, ale nie mogę znieść kiedy jesteś smutna. - uśmiechnęłam się.

           - Nie martw się to chwilowe. Kiedy otworzę tunel, zmienię przebieg linii portali. Przeszłość zostanie nadpisana, a ja, Gri i rodzice będziemy żyć razem szczęśliwie. W świecie wolnym od magii.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cóż, chyba jest już ciut lepiej.

H: Ona nie mówi szczerze! Jest na czekoladowym odwyku.

Cicho mi tam.

H:Mam! To nie odwyk! To ostatni obrazek Gray'a w mandze!

Wyglądał super w tym kapeluszu...nie to nie to. 

H: Twoje próby rysunku może?

Tak! To jest to! Ludu mój, słuchaj!

H: Coś ty ćpała?

Wasz król fairy-tail-newstory, wysłuchał was. Niedługo na blogu będziecie mogli się spodziewać bonusu obrazkowego! Wszyscy którym podobał się poprzedni mogą zrobić: KYA!

H: Zarządzam szlaban na Eragona i Opowieści z Narnii!

Leave comment please!