Rozdział 25 W którym życie wydaje się wracać do normy

          Ialla ustała przed celą blondynki. Nie wiedziała właściwie dlaczego tu przyszła. Chyba przygnała ją tu ciekawość, bo ile razy można wygrywać grę z Azure. Przecież ten chłopak potrafi tylko spać i robić granaty, a to ostatnie i tak zaniedbał.

          Czarnowłosa kopnęła w drzwi zrobione z drewna, mające małe, zakratowane okienko u góry. Ze środka dało się słyszeć jęknięcie, po którym w polu widzenia Ialli pojawiła się przebywająca tam dziewczyna.

          - Czego ode mnie chcesz Gureko? - mruknęła zaspana.

          - Będziecie z nami współpracować? - zapytała zimno Bustierov, mrużąc przy tym oczy.

          - Nawet nie wiemy o co wam chodzi. Yawn. - ziewnęła i odgarnęła kosmyk jasnych włosów za ucho.

          - Jak możesz nie wiedzieć?! Nie ściągałabym was tutaj, gdyby nie było takiej potrzeby!

          - Posłuchaj no mnie Gender Render, nie wiem co tu się dzieje. Dajcie nam obu święty spokój! Nie jesteśmy ani magami, ani demonami, ani innymi pokemonami. Chcę do domu, położyć się na mojej kanapie z laptopem na kolanach i załadowanym odcinkiem jakiegoś anime.

          - Sama tego chciałaś.- czarnowłosa odwróciła się tyłem do celi. - Pora załadować ciężką artylerię. A miałam nadzieję, że nie będę musiała tego robić.

          To uderzy w moją dumę dużo bardziej niż w twoją. - narzekał Trevor w głowie Ialli, kiedy oddalali się od celi.

          - Ja pierdziu, jaki crossover. - powiedziała Kira, siadając z powrotem na swojej pryczy. - Najpierw rytuał z Ao no exorcist, potem żeński Gray, później Gray z Hyouki, a teraz jeszcze Pokemony. Co będzie następne? Wpadnie tu Saito z Louise i zrobią rebelię?! Szlag, za dużo Eragona się naczytałam.

~Lucy~

          Poranek w gildii zaczął się normalnie. Cana popijała z Macao i Wakabą, Nab szukał pracy, Mirajane roznosiła napoje, a Erza tworzyła „małą” piramidę talerzyków po ciastkach. Jadła je, jakby chciała za jeść stres czy coś takiego. Obok niej siedział Natsu, który musiał odpracowywać jeden z numerów Ialli zwalony na niego.

          Juvia siedziała z głową położoną na blacie baru i otoczona ciemną aurą. Wszyscy starali się trzymać od niej z daleka. Wyglądała jak kupka nieszczęścia, więc usiadłam obok niej z zamiarem pocieszenia.

          - Co jest Juvia?- podniosła głowę i pokazując zapłakaną twarz.

          - Panicz Gray ignoruje Juvię! Cały czas spędza tylko z tą swoją siostrą. Juvia i Pan Gray mieli iść do hotelu świętować! Są ze sobą już miesiąc! To miała być ich wymarzona rocznica!- po tych słowach jej głowa z powrotem wylądowała na barze - Lucy pewnie się cieszy, bo może teraz spotykać się częściej z Panem Gray'em.

          - Dawno go u mnie nie było. Ialli też. Właśnie nie widziałaś ich? Chciałam ją o coś zapytać...

          - Panicz Gray nie odzywa się do Juvii już tydzień. Juvia nie wie co robić.

Coś błysnęło nam po oczach. Była to Mira, trzymająca w ręku aparat.

          - Przepraszam, sprawdzałam czy działa. - powiedziała z uśmiechem.

          - Idziesz na wycieczkę? - odciągnęła mnie na bok.

          - Nie, będę Miłosnym detektywem.

          - Czym?

Nie odpowiedziała, wyciągnęła spod baru grubą książkę i położyła ją przede mną. Po otwarciu ukazał mi się rząd fotografii dziewczyn, pod zdjęciem Max'a.

          - Co to jest? - spytałam zszokowana.

          - Spisuję wszystkie związki w gildii. Nie szukaj Lokiego, dla niego mam osobny album. Tak dawno nie aktualizowałam strony z Gray'em… - złapała kilka kartek naraz i przewracała je tak długo, aż trafiła na zdjęcie Gray'a. Pod nim były tylko dwie dziewczyny: złotooka brunetka i blondynka o opalowych tęczówkach. - To Aoyama i Mashiron. Ao zostawiła go dla lekarza, a z Mashiron…

          - Dzięki Mira, nie interesuje mnie to. Podaruj mi te historie.

          - Shina Mashiron. - zamyśliła się siedząca nieopodal Cana. - Pamiętam! Pierwsza dziewczyna, która powiedziała „nie” Lokiemu.- wzniosła kufel do góry - Twoje zdrowie dziewczyno! Przywróciłaś mi wiarę w rasę ludzką!

Drzwi do gildii otworzyły się z hukiem. Weszła przez nie wysoka postać, kolebiąc się z boku na bok jakby była pijana.

          - Sz*hic*Sześć wszystkim! Hic. - wybełkotał Gray.

          - No nie. - Erza wstała tak szybko, że ławka na której siedziała przewróciła się pod jej ciężarem na stopy stojącego za nią Natsu.

          - Boli.

          - Kto mu dał Bourbon?! - wrzasnęła wściekła do wszystkich.

          - O co chodzi? - spytałam Mirę, która właśnie schowała album.

          - Gray może ma słabą głowę, ale bourbon to jedyny alkohol po którym nie traci przytomności. W zamian dostaje strasznej głupawki. - odpowiedziała za nią Cana, odstawiając kufel na stół - Pamiętam jak raz wszedł na dach kościoła. To chyba było po tym jak zerwał z Mashiron.

          - Złapać go, zanim wymyśli coś głupiego! - zakomenderowała Erza.

Zanim ktoś zdążył zareagować Juvia przygwoździła go do ziemi.

          - Panicz Gray ma się teraz podporządkować Juvi! - nie posłuchał jej. Zrzucił ją z siebie i poszedł dalej.

          - Gray uspokój się. Co powie twoja siostra?

          - Kto? A, ta gupia baba. Wyjechała! W końcu jesem wolny. - zachwiał się, ale odzyskał równowagę łapiąc się pobliskiej ławy, zrzucając jednocześnie postawiony przy nim kufel.

          - Gray, idioto! Zmarnowałeś tyle alkoholu! - wydarła się na niego Cana.

          - Mogę znów*hic*chodzić nago po domu i nie suchać tego*hic*: Ubierz się! Gdzie ty rzucasz te*hic*spodnie! Posprzątaj po sobie! Hic. - mówił, cały czas wymachując trzymaną w dłoni butelką.

          - Nie jest tak źle. Chyba nawet butelki nie wypił. - odetchnął ktoś gdzieś w tłumie.

          - Nasu tu jeseś! Hic. Pozwól, że się usiskam.

          - Odwołuję to.

          - Zawsze tak jest?! - pisnęłam, nie wierząc w to co widzę.

          - Nie widziałaś jeszcze najgorszej fazy. - jęknęła Erza, wyciągając miecz z pochwy.

~Gray~

          Otworzyłem oczy i od razu w mojej głowie odezwał się straszny ból. Jakby w środku wybuchło mi kilkanaście bomb naraz. Zorientowałem, że na pewno nie znajduję się ani w pobliskiej spelunie, ani w gildii, ani u siebie. Leżałem na ogromnym łóżku, przykrytym bardzo kosztowną, niebieską pościelą wyszywaną złotą nicią. Tkanina błękitnego baldachimu była puszczona, nie przepuszczając zbyt wiele światła. Udało mi się tylko zobaczyć sylwetkę jakiejś dziewczyny, zakładającej szlafrok.

O cholera! Co ja wczoraj…tak wczoraj, wyprawiałem?! Nigdy więcej!

Zasłony rozsunęły się, wpuszczając trochę światła. Pokazała się w nich dziewczyna w krótkich, niebieskich włosach i białym puchowym szlafroku.

          - Czy Pan Gray czuje się już lepiej? - spytała Juvia.

          - Odkąd cię zobaczyłem, na pewno. - uśmiechnąłem się, na co ona się zachłysnęła. - Gdzie jesteśmy?

          - Pan Gray składał tu rezerwację jakiś czas temu. Po obezwładnieniu Pana w gildii Juvia przyniosła go tutaj. Powinna coś zamówić?

          - Jak chcesz to zamów coś do jedzenia, ale tylko dla siebie. Z doświadczenia wiem, że jedzenie na kacu się nie przyjmuje. Pójdę wziąć prysznic i zmyję z siebie trochę tego smrodu.

          Juvia rozłożyła się na łóżku z kartą w dłoni i przeglądając menu. Ja otworzyłem drzwi do łazienki, równie bogato zdobionej co sypialnia. Były tu białe kafelki, przetykane wzorem w srebrne kwiatki. Stała tam ogromna wanna, w której pomieściłoby się dziesięć osób i wciąż było by jeszcze miejsce.

Dbają o klientów, nie ma co. Może warto przedłużyć rezerwację.

          Ogromne lustro po mojej prawej stronie zaczęło falować, jakby było zrobione z wody do której ktoś wrzucił kamyk. Po chwili odbijająca się w nim moja twarz nabrała bardziej dziewczęcych rysów, a kafelki zmieniły się w szare kamienne ściany.

          - Gri, potrzebuję twojej pomocy - powiedziało odbicie Ialli.

Moje ciało zareagowało odruchowo, bez mojej świadomości. Rozbiłem pięścią lustro, kalecząc sobie tym dłoń. Oddychałem przy tym ciężko.

          - Ty nie żyjesz. - Powiedziałem pod nosem, próbując przekonać o tym samego siebie. Podniosłem głowę i ponownie spojrzałem na lustro pokryte siateczką pęknięć – Nie żyjesz.

-----------------------------------------------------------------------------------------

I mamy w końcu rozdział. Co prawda z tygodniowym opóźnieniem, ale jest!

H: Weź się lepiej przyznaj do lenistwa.

Nie miałam czasu. Wiesz jakie badziewie by z tego wyszło, gdybym musiała tu pisać po tych wszystkich akrosomach, progesteronach, mitochondriach i ciałkach żółtych i białawych?!

H: Powiedziała osoba, która siedziała wczoraj w kącie jęcząc: Sao się kończy~

Ty, bo jak zacznę śpiewać to nie będzie tak fajnie.

H: A propos piosenki, Kira śpiewała Christinę Perri- The Lonely. Moje gratulacje Misaki.

I Jeszcze zostanie ci wybaczone, jednakże musisz skomentować również wszystkie zaległe Oneshoty! Inaczej zostaniesz wykluczona z 12 rodów szlacheckich tej krainy!

H: Ignorujcie ją, skończyła właśnie oglądać wszystkie sezony Zero no Tsukaina.

Leave comment please!