Rozdział 26 Zapowiedź wojny i spotkania

          - Nie rozumiem. - jęknęła Kiara, wydymając usta i krzyżując ręce na piersiach. Zapadała się przy tym głębiej w obity brokatem fotel. Jej kucyki zatańczyły przy tym wokół głowy.

          - Znaczy czego? - spytała łagodnie czarnowłosa, unosząc spodeczek z postawioną na nim elegancką filiżanką z wzorem fiołków. Wszystko w jej pokoju miało nutę elegancji i wyglądało na drogie. Nawet zwykłe drewniane krzesło, było kunsztownie rzeźbione i miało siedzisko obite tkaniną.

          - Dlaczego ją przymknęli? I co to jest to Gen-cośtam?! - jej głosik stał się bardzo wysoki, jak zawsze gdy miała problem ze zrozumieniem czegoś. Żywa gestykulacja również była tego oznakiem.

          Czarnowłosa zaśmiała się i podniosła filiżankę do ust. Upiła z niej łyk, po czym eleganckim gestem odstawiła ją na szklany stolik wraz ze spodkiem.

          - Gender Bender, to zwrot ze świata ziemskich dziewczyn. Oznacza zmianę płci.

          - Nie rozumiem! - jęknęła dziewczynka, odrzucając głowę do tyłu.

          - Znały, w pewnym sensie, jej brata. Wyglądali podobnie, więc uznały że to Gender Bender.

          - To jest takie zaklęcie znaczy?

          - Jak to one powiedzą później: Powiedzmy, że tak. Chcesz herbaty? - szybkość z jaką wstała z fotela wprawiła w ruch jej długi warkocz i srebrne kolczyki. Czarnowłosa chciała jak najszybciej uciąć temat, na który nawet ona, nie miała największej wiedzy.

          Kiara pokiwała głową z szerokim uśmiechem. Po chwili stała przed nią filiżanka parującej herbaty. Korzystając z okazji, wrzuciła do niej garść kostek cukru. Czarnowłosa widząc to jęknęła, ale nie powiedziała nic.

          - Jak brzmiało drugie pytanie?

          - Dlaczego je przymknęli? - powiedziała i zaczęła wachlować sobie język. Herbata okazała się być zbyt gorąca.

          - Nie były zbyt chętne do współpracy. Tamci ludzie uznali, że szybko je złamią jak je potrzymają w zamknięciu.

          - Złamali je? - spytała podekscytowana i zaniepokojona różowowłosa. Siedząca przed nią dziewczyna oczami wyobraźni zobaczyła ją z uszami i merdającym ogonem jak u psa.

          - Jak posłuchasz, to się dowiesz.

          - Brzmi prawie jak wygłoszenie cioci Erzy, kiedy weszłam do pokoju jej i wujka. - czarnowłosa słysząc to wypluła znajdującą się w ustach herbatę.

          - Złamałaś zasadę Strasznej cioci Erzy?!

          - Bałam się. Poszłam do nich spać. Całe szczęście, że tam byłam. Gdyby nie ja, zapomnieliby założyć piżam! Nie można spać nago. - powiedziała dumnym tonem, wypinając wątłą pierś. Czarnowłosa upiła kolejny łyk, żeby się uspokoić. Lepiej nie wiedzieć co ta para wyprawia za drzwiami sypialni.

          - Jak oni wyglądali? - spytała Kiara, wyrywając z zamyślenia czarnowłosą.

          - Hę?

          - Bohaterowie. Nie umiem ich sobie wyobrazić tak bez opisu.

          Ialla jej nie odpowiedziała. Wstała ze swojego fotela i skierowała się do swojej biblioteczki. Zdjęła z górnej półki srebrną kasetkę z błękitnymi kamieniami. Postawiła ją przed dziewczynką. Włożyła do zamka klucz w kształcie krzyża i przekręciła go.

          - To Bezdenna Szkatułka. Dostałam ją od wujka Gray'a. - wyjaśniła, widząc spojrzenie dziewczynki. Zanurzyła w niej rękę aż po łokieć. Wyciągnęła w końcu stamtąd zniszczoną kopertę. Otworzyła ją i wysunęła z niej zdjęcie, które następnie podała dziewczynce.

          - To jest...

          - To wszyscy bohaterowie tej historii.

          - A-ale tu jesteś ty! I tatuś! I…kim jest ten obok ciebie? - przysunęła fotografię do oczu, tak że dzieliło je tylko kilka centymetrów. - Wyglądacie podobnie.

          - To wujek Gray. Oraz mój brat bliźniak.

          - To ten co wyjechał na wschód z dziewczyną? - spytała sceptycznie Kiara mrużąc swoje czarne oczy.

          - Ten sam.

          - Nie wiem co ona w nim widzi. Jest brzydki! - zakomenderowała, robiąc zniesmaczoną minę.

          - Znam parę osób, które mogłyby temu zaprzeczyć. - powiedziała Ialla pod nosem. - Dokończyć ci tę historię?

          - TAK!

          - Gdzie to ja…już wiem. Po zbiciu lustra…

          - Jeszcze jedno pytanie! Dlaczego chciała od niego pomoc? Przecież się pokłócili!

          - Wtedy dążyła do swojego celu bezwzględnie. Nic się dla niej nie liczyło. Miała w końcu cofnąć czas, więc kto by coś z tego pamiętał? Była pewna, że jak powoła się na rodzinne więzy to on przyleci jej pomóc, jak na brata przystało. Był magiem, więc była pewna że uda mu się dzięki temu je nastraszyć. Jeszcze nie wiedziała jak mylne było to pojęcie. - jęknęła przypominając sobie pewne zdarzenie, z tym związane. - Wracając do historii. Po zbiciu lustra, Księżniczka się wściekła. Jej złość spokojnie mogłaby roztopić cały lód Icebergu i jeszcze by zostało mnóstwo mocy do spożytkowania.

                              ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

          Ialla, spokojnie. Wdech-wydech. - mruczał podenerwowany Trevor w głowie swojej pani, widząc ją bliską szału. Jeśli jej nie uspokoi, zacznie niszczyć wszystko wokół, a tego nikt nie chce.

          - Ten…plugawy mag! Zamiast pomóc siostrze…woli siedzieć w jacuzzi popijając drinki z palemką otoczony chmarą dziewczyn?!

          Chmarą nie. Ma jedną. - przypomniał jej Trevor. Zaraz po tych słowach, dziewczyna skierowała na niego swój wzrok. Zwierzę skuliło się pod jego wpływem. W tamtej chwili Trevor gotów był stwierdzić, że lodowe pustynie Iceberg są całkiem ciepłe.

          - I co z tego?! Jest magiem! Im wolno wszystko! Rządzą się, jakby mieli co najmniej trzy tytuły szlacheckie i hektary ziem.

          Nie przesadzasz? Widziałaś jego melinę. Nie postawiłbym tam łapy, gdyby nie ty.

          - Kryje się. Po prostu kryje się z tym, że ma kasę. Nie obrabują go wtedy. - zupełnie nie związana z tym myśl, zaświtała w głowie dziewczyny. Wspomnienie rozmowy z Azure o blondynce. - Trevor, wiesz co to Kyubey?

          A powinienem? - spytał przechylając łepek.

          - Jesteś Eevie. Twoja rasa ma ponad trzy tysiące lat i sam masz pewnie niewiele mniej. Słyniecie z wielkiej wiedzy.

          Wielka, nie znaczy nieograniczona. Może starsi coś wiedzą, ale wątpię. I nie postarzaj mnie tak. - fuknął obrażony - Mam ledwie setkę.

          - Przepraszam. - posłała mu przepraszający uśmiech, po czym z zaciekłą miną spojrzała na zbite lustro. - Więc to tak chcesz się bawić, Gri? Zaraz, prosiłeś by cię tak nie nazywać. W takim razie, od dziś masz pseudonim Panda. Czyż to nie nostalgiczne? - jej krtań opuścił krótki i szaleńczy śmiech. - Szykuj się na wojnę, Panda! A pamiętaj, że na wojnie wszystkie środki są dozwolone. - wyszła z pomieszczenia i wrzasnęła na cały korytarz. - Azure, leniu jeden! Dawaj no te twoje granaty! Mamy klienta!

          - Mam tylko prototypy! - odburknął jej sennie kilkanaście pokoi dalej.

          - Wybuchają?!

          - Jak diabli!

          - To daj mi je!

~Tymczasem~

          Kira leżała skulona na swojej pryczy. Jak zawsze dopadała ją depresja kiedy nie widziała błękitu nieba przez dłuższy czas. Jej cela nie miała okna, co budziło w niej klaustrofobię, choć nigdy na nią nie cierpiała. Oprócz tego zaczynał przepełniać ją lęk. Jest w jakimś obcym świecie i to wśród sekty. I nie brała lekarstw już od dwóch dni. To się dla niej źle skończy.

          Odgarnęła za ucho jeden z tych kosmyków, który był za krótki by go dołączyć do kitki, ale dość długi by wpadać do oczu i irytować. Zamknęła oczy. W jej umyśle pojawił się obraz gildii Fairy Tail od strony rzeki. Żeby dodać sobie otuchy dodała do tego butelkę z listem od niej, w którym prosi o pomoc, wbitą w brzeg. Zaśmiała się, gdy tylko to zrobiła.

Idiotka ze mnie. - pomyślała, po czym przewróciła się na drugi bok.

          Nie miała pojęcia, że w tej chwili łowiący ryby Natsu złapał coś dziwnego. Szklaną butelkę z niebieską wstążką wokół szyjki i schowaną w środku kartką papieru.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Coś tam jest w końcu napisane.

H: Nieładnie, tyle wolnego czasu i tak mało piszesz?

Cicho mi! Nie miałam weny.

H: Ta jasne, akurat.

Z tobą się dogadać...Drodzy czytelnicy czy ten rozdział wyjaśnił wam kilka rzeczy, czy wręcz przeciwnie? Chcę się tego jak najszybciej dowiedzieć! Od nowego czytelnika, naszego rodzynka, przemus000 też. Witamy tu ciebie. A teraz...

H: <otwiera zwój>Sprawa numer 694, ułaskawienie Misaki.

Misaki zadano pokutę, której nawet nie zaczęła wypełniać. Czy mamy spalić jej ułaskawienie? Jeśli nie nadrobi tego w szybkim czasie...Co się stanie Higi?

H:<wodzi palcem w księdze kar> Zaciukamy ją, albo naślemy Trevora. Przemienionego.

No to chyba wszystko jasne.

Leave comment please!