Rozdział 35 Gray vs Ialla

           Wendy jako pierwsza wypadła zza zakrętu, za którym stała Ialla. Gdy tylko się zatrzymała, wpadł na nią Natsu i po sekundzie również Lucy. Dziewczynka zachwiała się, ale udało jej się utrzymać równowagę. Kiedy jednak dołączył do nich Gray, wylądowała na chodniku a reszta z trudem zachowała równowagę. Pojawienie się Erzy jednak to zniszczyło i wszyscy zgodnie wylądowali na ziemi, jęcząc pod ciężarem zbroi Tytanii. Z brudnego kamienia podniosła się w górę cała masa piasku i pyłu, który wpadł im do oczu i zmusił do kaszlu. Szkarłatnowłosa przesunęła się, wywołując kolejny jęk wśród leżących pod nią przyjaciół.
           - Przepraszam was. Możecie mnie uderzyć.
           - Nie nakręcaj się. - jęknęli jednocześnie chłopcy. Już po chwili ciszę przerwał śmiech, jednak nie należał do żadnego z przyjaciół.

<0:40>

           - Co się... - zaczęła Lucy.

           - ...dzieje? - dokończyła Wendy.

           Mrożący śmiech huczał im w uszach jeszcze przez długi czas. Gdy już myśleli, że się skończył rozbrzmiewał od nowa. Prawdopodobnie należał do dziewczyny, jednak nikt o zdrowych zmysłach nie potrafiłby wydobyć z siebie takiego dźwięku. Gray z przestrachem rozpoznał osobę, z krtani której wypływał.

           - Ia...

           - Buono, hermanino. - zawołała Ialla, kręcąc jednocześnie swoim kijem.

           Erza dźwignęła się z ziemi, czym pozwoliła się reszcie ustać na nogach. Kiedy wszyscy już stali, oślepiło ich białe światło.

           - Flagellum fulgur!*- zakrzyknęła przed nimi dziewczyna.

           Błysk rozchodził się z broni dziewczyny, a po wypowiedzeniu słów stał się silniejszy i dodatkowo zerwał się się wiatr, zostawiając włosy wszystkich w nieładzie. Piorun okrążył kij spiralą i połączył się z jednym z jego końców. Broń skurczyła się do rozmiarów rękojeści a piorun poszerzył się i wydłużył. Światło opadło na ziemię niczym płatki kwiatów i rozpadło się po kontakcie z ziemią. W jej dłoni zalśnił pejcz z metalową rączką, a zamiast rzemienia przytwierdzona była do niego żółto-błękitna błyskawica. Jej czarne włosy zjeżyły się pod wpływem wydzielanego prądu.
           - To nie jest podmiana.
           - Puśćcie mnie do niej! - ryknął Natsu, biegnąc w stronę dziewczyny. Nie dotarł jednak do niej, gdyż Gray przytrzymał go za szalik.
           - Nie wolno ci. To sprawa rodzinna. - odparł zimnym tonem, idąc w stronę siostry.
           - Ale... - zaczął Smoczy Zabójca.
           - Natsu. - zawołała Erza, sprowadzając go nieświadomie do parteru.
           - Patologiczna rodzinka... - mruknął pod nosem różowowłosy, klęcząc na ziemi. - Ta magia ma dziwny zapach. - dodał po chwili zastanowienia, gdy Gray oddalił się od nich.
           - To magia ma zapach? - jęknęła Lucy.
           - Ta tak. I jest tak jakby w dwóch miejscach.
           - Magowie! - zawołał ich jakiś syczący głos, a już po chwili pojawił się jego właściciel. - Nareszcie mogę się zabawić!
           Jolt stanął przed nimi w całej swojej okazałości, a błyskawice wokół jego ciała tworzyły dziwne cienie na budynkach. Na pysku było widać wielkie zadowolenie, mimo ograniczonej możliwości mimiki. Zawył tryumfalnie i skoczył w ich stronę.
           - Biorę go! - ogłosił Natsu, pokrywając pięść płomieniami. - Ktoś widział Happy'iego?!

~*~

           Gray stanął przed swoją siostrą z dumnie podniesioną głową. Oboje dzieliło od siebie kilka metrów, ale patrzyli na siebie z takim samym poważnym wyrazem twarzy, niczym lustrzane odbicia. Jedyną różnicą był wyraz oczu. Ialli były pełne desperacji, jej brata natomiast zdecydowania.
           - Przylazłeś do tego miasta, zdrajco.
           - I kto mi to mówi?
Dziewczyna wolna ręką sięgnęła do kieszeni i nacisnęła przycisk na znajdującym się tam pilocie. Ulica pękła na dwoje, oddzielając od siebie drużynę.
           - I co teraz zrobisz? Nie masz wsparcia. - stwierdziła z wyższością, wysuwając podbródek.
           - Dzięki, siostrzyczko. Teraz Natsu nie spróbuje mi przeszkodzić.
           - Co? - dziewczyna zamrugała zdziwiona. - Odcięłam cię od kompani! Powinieneś mieć teraz problemy!
           - A ty nie rozumiesz mojego świata. Gdybym chciał to zrobić z nimi to przyszlibyśmy wszyscy. Ale moim obowiązkiem jako twojego brata jest nauczyć cię pokory, więc poprosiłem by nie ingerowali. - jego pięść uderzyła w otwartą broń, a na ziemi pojawił się magiczny krąg. - Ice Make: Death Scythe!
           Lodowa kosa pojawiła się w dłoniach chłopaka, a chwilę po tym wyskoczył w powietrze biorąc zamach. Dziewczynie zabrało kilka sekund zrozumienie sytuacji i powrót na pole bitwy. Odchyliła się do tyłu, prawie dotykając głową ziemi, by uniknąć uderzenia kosą. By zachować równowagę chłopak wykonał salto i stanął za jej plecami. Ialla szybko podniosła się i wycelowała pejczem w jego stronę. Błyskawica wystrzeliła w jego stronę i owinęła wokół broni, a po chwili skruszyła ją. Chłopak ze zdziwieniem spojrzał na swoje ręce, w których jeszcze przed chwilą znajdowała się broń, a dziewczyna uśmiechnęła się zadziornie.
           - O tym w podręczniku nie pisali... - jęknął Gray.
           - Nie gadaj takich głupot!
           Dziewczyna znowu zamachnęła się pejczem, trafiając idealnie w pierś ciemnowłosego. Ten pod wpływem uderzenia rozpadł się na lodowe kawałki, pokazując tym że był lodowym klonem.
           - Co do...
           Gray pojawił się za jej plecami, z dzikim krzykiem uderzając ją kopniakiem w plecy. Wykorzystał ją jako odskocznię i wystrzelił w górę,odbijając się jednocześnie od okolicznych budynków. Kiedy był już wystarczająco wysoko, zrobił salto w tył. Dzięki wybiciu nabrał odpowiedniej szybkości i właśnie z nią zmierzał w kierunku siostry.
           - Ice Make: Sword!
           Lodowy miecz pojawił się w jego dłoni, błyszcząc w świetle okolicznych latarni, które jeszcze się przetrwały. Niektóre zostały już roztrzaskane, w wyniku bójki Jolta i Natsu. Pejcz ponownie wystrzelił w powietrze, ale tym razem owinął się wokół piorunochronu jednego z domów. Wykorzystując go jak linę, dziewczyna rozhuśtała się i wytrąciła nogą bratu miecz z ręki, zanim do niej doleciał. Drugiej użyła by kopnąć go w twarz, zmieniając trajektorię jego lotu. Pejcz odczepił się od metalowych prętów, a dziewczyna wylądowała na ziemi w kucki. Gray natomiast uderzył w ścianę jakiegoś budynku, niszcząc jedną z jego ścian i wzniecając masę pyłu.
           - Masz już dość? - zawołała Ialla, ciąc powietrze batem. - Jesteś zmęczony? Potrzebujesz przerwy? - podeszła w stronę gruzów, rozwiewając resztki kurzu ręką. - Tak niby wygląda ta duma maga? Godne pożałowania!
           Chłopak dźwignął się na kolana, wycierając dłonią strużkę krwi wypływającą w ust. Na twarzy pojawił mu się półuśmiech.
           - Masz całkiem mocne kopniaki, ale to za mało by pokonać maga.
           - Niech cię!
           Zamachnęła się batem i wycelowała w niego z całą swoją złością. Gray od turlał się do tyłu, o włos unikając uderzenia crackerem. Zanim zdążył stworzyć kolejny przedmiot do walki, Ialla zamachnęła się i tym razem trafiła, zostawiając podłużną bliznę i kilka oparzeń na jego ramieniu. Odruchowo syknął, kiedy sprawdzał dłonią ranę.
           - Bolało? - spytała ironicznie.
           - Znosiłem gorsze rzeczy. - jego uśmiech poszerzył się. - Tylko tyle potrafisz?
           Dziewczyna zdenerwowała się i wzięła silniejszy zamach, celując w klatkę piersiową przeciwnika. Strumień prądu zwiększył swoje napięcie, wyczuwając jej emocje.
Taka ilość prądu albo go zabije, albo obezwładni. Tak czy siak, już mi nie przeszkodzi. - zamknęła oczy, w kącikach których pojawiło się kilka łez. - Wybacz, braciszku.
           Jednak wyczuła, że jej bat zamiast się rozluźnić, naprężył się. Otworzyła oczy by odkryć dlaczego i ze zdziwienia otworzyła usta, a jej oczy się rozszerzyły. Gray wystawił lewą dłoń tak, by jej broń owinęła się wokół jego nadgarstka i ignorując, że poparzy sobie tym dłoń złapał błyskawicę.
           - Co ty...
           - Freeze. - brutalnie przerwał jej wypowiedź, by użyć swojego podstawowego ataku. Już po chwili lód zaczął wspinać się w górę broni, uniemożliwiając jej użycie.
           Dziewczyna widząc co zamierza, zdjęła zaklęcie przemieniając na powrót broń w kij. Poprawiła grzywkę i włożyła dwa palce do ust, by gwizdnąć.
           - Odwrót! - krzyknęła i utkwiła pełne nienawiści spojrzenie w bracie. - Kiedyś się zrewanżuję! - zagroziła i pobiegła w sobie tylko obranym kierunku. Jej wciąż przemieniony pupil pobiegł razem z nią, mrucząc pod nosem niepochlebne uwagi na jej temat.
           - Będę czekał. - odpowiedział Gray, choć nie mogła go już usłyszeć.
           - Gray! - zawołała Erza, z drugiej strony zrujnowanej ulicy czym zmusiła go do podbiegnięcia do nich. Wybuch bomb spowodował powstanie czterometrowej fosy, głębokiej na pięć metrów i ciągnącej się prawie przez całe miasto, oraz zawalenie kilkunastu domów mieszkalnych i kasyn.
           - Pokonałeś ją, Odmrożeńcu? - pytanie Natsu dotyczyło jedynej sprawy, jaka obecnie interesowała Smoczego Zabójcę. Gray pokręcił przecząco głową.
           - Uciekła. Dzięki temu znajdę to wejście, ale...
           - Biegnij! - krzyknęli jednocześnie Lucy i Natsu.
           - Ale...
           - To twoja rodzina, prawda? - zawołał z uśmiechem Natsu.
           - Jak nie ty, to kto ją uratuje? - dorzuciła Lucy.
           - Sam nie dam rady! A zaraz się zbytnio oddali! - krzyknął zdesperowany.
           Zalśniło światło, a już po chwili Erza miała na sobie zbroję Niebiańskiego Koła. Używając skrzydeł, przefrunęła na drugą stronę i stanęła tuż obok chłopaka.
           - Znajdźcie Happy'iego i Carlę i dołączcie. Natsu i Wendy znajdą nas po zapachu. - rozkazała im Tytania.
           - Aye! - zawołała zgodnie pozostała trójka.
           - Czekajcie! - poprosiła Wendy i utworzyła pod stopami krąg magiczny. Zaraz po tym rany wszystkich zaczęły się goić. - To nie wiele, ale może pomoże. - po tych słowach jej część drużyny udała się na poszukiwania.
           Szkarłatnowłosa na powrót przywdziała swoją codzienną zbroję i położyła dłoń na ramieniu Gray'a chcąc dodać mu otuchy. Chłopak uśmiechnął się łobuzersko.
           - Chodźmy! - zawołał, biegnąc w tę samą stronę co jego siostra dwie minuty temu. Za sobą słyszał metalowe kroki Erzy i przesuwanie się płytek jej zbroi, gdy biegła wraz z nim.
Czekaj na mnie, Ia.
           Żadna z obecnych osób nie zauważyła obserwujących ich z dachu dwóch postaci. Jedna stała w cieniu rzucanym przez komin, natomiast druga siedząca w kucki miała na sobie pelerynę, której kolor zlewał się z nocnym niebem. Jedyną widoczną rzeczą to były wykrzywione w uśmiechu usta, na które kaptur nie mógł rzucić cienia. Postać obróciła głowę w stronę swojego towarzysza.
           - Pomożemy im? - spytała retorycznie, melodyjnym głosem młodej dziewczyny. Jej towarzysz uśmiechnął się szerzej, dając tym obojgu przyzwolenie. - Chodźmy!
           Ześlizgnęła się po krawędzi dachu i skoczyła na następny, a wiatr ściągnął jej z głowy kaptur. Krótkie, różowe włosy zafalowały na wietrze wraz z jej skokiem. Jej stopy dotknęły dachu tuż obok towarzysza z kocimi uszami i ogonem. Na powrót zarzuciła materiał na głowę i wraz ze swoim przyjacielem udała się za dwójką magów, sunąc niczym cienie po ocalałych dachach domów i kasyn.

*łac. pejcz piorunów
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nie umiem pisać walk!
H: Po cholerę robisz fanficka do shounen'a jak walki pisać nie potrafisz?
Ikuto.
H: GDZIE?!<rozgląda się wokół>
K: Tak łatwo ją nabrać.<zaciera ręce> Pocieszna ludzka marionetka...
Nie wiem czy walk pisać nie umiem<bo chyba siedem razy pisałam ten rozdział od nowa i musiałam zrezygnować z opisu walki Natsu vs Jolt, bo kiepsko wychodziła> czy jestem zła bo Karnival przestali tłumaczyć. JA DO CHOLERY CHCĘ 6 ODCINEK KARNIVAL! TU, TERAZ, ZARAZ, JUŻ! A DO TEGO OREIMO!
H&K: Nakręciła się. Znowu się nakręciła.
Chyba powinnam zrobić sobie przerwę od pisania, bo ostatnio to coś kiepsko mi to wszystko wychodzi. I jeszcze test z matmy. Jakby sama świadomość istnienia tego przedmiotu nie była wystarczająca. UWAAAAAAAAAH!
Leave comment please!